- y glwyd tu fas i dai bach y dynion (x2);
- the Pasty Shop (x2);
- siop W. H. Smith;
- yr esgeladuron i ganolfan siopa Pallisdades; a
- llun cyffredinol o siop goffi Ritazza.
Efallai fy mod i wedi ildio yn rhy hawdd o lawer i bwysau gwladwriaeth y Brawd Mawr, ond diolch byth fod 'na rai sy'n fodlon sefyll dros eu hawliau. Dyma sut olwg sydd ar orsaf Stryd Newydd Birmingham. Diolch i Trenau Arriva Cymru dwi'n adnabod y lle yn well na'r hyn dwi'n ei ddymuno. Gan amlaf mae'r trên o Aberystwyth yn cyrraedd yn hwyr i ddal y trên i Lundain a mae gofyn i ddyn aros ar yr orsaf yn gwario arian yn y caffis. Ond wrth ddod 'nôl y tro hwn doedd trên Arriva Cymru ddim hyd yn oed yn dod i Birmingham. Oherwydd ei fod mor hwyr roedd wedi aros yn Wolverhampton gan ddisgwyl i ni fynd ato ef. Roedd hynny'n ddigon o drafferth ynddo'i hun. Doedd hynny ddim yn gadael rhyw lawer o amser i redeg o blatffordd i blatfform yn Wolverhampton, a phan es i ar y trên roedd yn orlawn. Ar amser yn gadael Wolverhampton, ar amser yn gadael gorsaf Amwythig, ac yna o fewn eiliadau yn gorfod aros am ryw chwarter awr am fod y trên nesaf yn hwyr, ac yn Nhalerddig aros am ryw ugain munud arall. Beth sy'n bod? Rhoes yr aros hyn gyfle imi edrych yn fwy manwl ar gyflwr y cerbyd - roedd yn fochaidd o fudr ac nid baw wythnos neu wythnosau oedd yno, ond blynyddoedd. Wnes i ddim meddwl defnyddio'r tai bach!
Dim ond mewn un ffordd roedd trenau Arriva Cymru yn rhagori a hynny am eu bod yn darparu rhew i fynd gyda'r diodydd oedd yn cael eu gwerthu ar y trên. Doedd Richard Branson a threnau Virgin ddim yn medru cynnig hynny i mi.
Tagiau Technorati: Rhyddid | Teithio | Ffotograffiaeth.